نبات چوبی تک نفره پادشاه عربستان مسموم به سیانور بود

شکر این خاصیت را دارد که نوعی “شیشه” غیرکریستالی را تشکیل می دهد.

که اساس محصولات نبات چوبی تک نفره سخت را تشکیل می دهد. شکر و آب را می جوشانند تا غلظت محلول به حد بالایی برسد.

پس از سرد شدن نبات چوبی حالت فوق اشباع باقی می ماند. این نبات چوبی شکل پلاستیکی به خود می گیرد و با سرد شدن بیشتر به توده ای سخت، شفاف و شیشه ای تبدیل می شود که حاوی کمتر از 2 درصد آب است.

با این حال، محلول‌های شکر با جوشاندن زیاد ناپایدار هستند و به آسانی متبلور می‌شوند مگر اینکه اقدامات پیشگیرانه انجام شود.

کنترل فرآیندهای مدرن جوشاندن شکر دقیق است. با افزودن شکر اینورت تولیدی یا شربت ذرت از تبلور جلوگیری می شود.

مورد دوم اکنون مورد پسند است زیرا حاوی ساکاریدها و دکسترین های پیچیده است که علاوه بر افزایش حلالیت، ویسکوزیته بیشتری می دهد و به طور قابل توجهی کریستالیزاسیون را به تاخیر می اندازد.

تولید نبات چوبی سخت، در اصل، شربت های نبات چوبی سخت روی آتش کک یا گاز می جوشانند.

تولیدکنندگان مدرن برای جوشاندن دسته ای از تابه های پوشیده شده با بخار فشار بالا استفاده می کنند. بخارپزهای مخصوصی که شربت از آنها به طور مداوم عبور می کند.

در مواقعی که نیاز به یک منبع ثابت است استفاده می شود. برای طعم دادن و رنگ آمیزی نبات چوبی دسته شربت آب پز را روی میز قرار می دهند تا بپزد.

در حالی که هنوز پلاستیک است، مواد در دسته ورز داده می شوند. این ممکن است به صورت مکانیکی انجام شود.

در تولید مداوم، طعم دهنده ها ممکن است به شربت مایع داغ اضافه شوند. سپس برای جلوگیری از هدر رفتن در اثر تبخیر، طعم‌های “مهر شده” آماده شده مورد نیاز است.

پس از طعم‌دهی، توده پلاستیکی با عبور از غلتک‌هایی با قالب‌گیری یا از طریق ماشین‌های شکل‌دهنده پیوسته که یک «طناب» از شکر پلاستیکی تولید می‌کنند، شکل می‌گیرد.

با وارد کردن یک پر کردن نرم به عنوان هسته به طناب، “بنبون” ساخته می شود. ممکن است با “کشیدن” شکر پلاستیکی یک روکش ساتن مانند به دست آید. این شامل کشش است.