می توان استدلال کرد که روش مرسوم ارائه بازخورد به کارآموزان بیل مکانیکی 1250 دارای تعدادی محدودیت است: (1) تداوم: بازخورد فوری از مربی در طول برنامه می تواند تمرکز کارآموز را بر روی کار انجام شده مختل کند و تداوم را مختل کند.
گردش کار (2) گذرا: در حالی که بازخورد آنی می تواند مخرب باشد، بازخورد تاخیری می تواند کمتر از حد مطلوب باشد زیرا برای کارآموزان دشوار است که بازخورد را با عملکرد مرتبط کنند.
(3) چشم انداز: مربی از دیدگاه خارجی بازخورد ارائه می دهد (منظره از بیرون به بیل مکانیکی). از طرف دیگر کارآموز از منظر خودی (نمای داخل کابین بیل مکانیکی) در حال فعالیت است. تفاوت بین دیدگاه ها ممکن است باعث برخی تفسیرهای نادرست و نادرست ارتباط شود.
(4) نزدیکی: به دلیل مسائل ایمنی، مربی باید فاصله ایمن را از تجهیزات حفظ کند. این احتمال از دست دادن برخی از جزئیات عملکرد کارآموزان را افزایش می دهد.
(5) تمرکز توجه: در طول آموزش بر روی تجهیزات، مربیان باید به طور همزمان روی چند کارآموز تمرکز کنند. در حین نظارت بر کارآموز، مربی ممکن است سایر کارآموزان را نادیده بگیرد (همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است) و بنابراین نکات مهمی را که ممکن است تبدیل به رفتار اشتباه نهادینه شوند از دست بدهد.
این مشکلات نیازمند رویکرد متفاوتی نسبت به مکانیسم های بازخورد در برنامه آموزشی بیل مکانیکی است. باید به کارآموزان بازخورد با فرکانس بالا، مرتبط و غیر سرزده در مورد عملکرد ارائه شود.
با توجه به راه اندازی جلسات آموزشی بر روی تجهیزات، یعنی نسبت مربیان به کارآموزان، نگرانی های ایمنی و غیره، به نظر می رسد این امر بدون مداخله تکنولوژیکی دشوار باشد.
شاخص های مهارتی برای آموزش حفاری، ادبیات مربوط به مهارت‌های روانی حرکتی نشان می‌دهد که برای آموزش مهارت‌های حرکتی پیچیده، یادگیری مبتنی بر مهارت (یا مبتنی بر شایستگی) نتایج بهتر و سازگارتری نسبت به آموزش‌های سنتی مبتنی بر زمان یا تکرار دارد.
در یادگیری مبتنی بر مهارت، عملکرد کارآموزان نسبت به مجموعه‌ای شفاف از شاخص‌های مهارت سنجیده می‌شود.
بنابراین، تعریف واضح و ساختاریافته از مهارت‌های مورد انتظار (از نظر اهداف نهایی و ماتریس ارزیابی) برای اجرای یادگیری مبتنی بر مهارت بسیار مهم می‌شود.
