درجه حرارت. دما تنها معیاری برای میانگین انرژی جنبشی مولکول ها است، اما از آنجا که گرما به انرژی کل بستگی دارد، یک رابطه ساده و جهانی بین این دو وجود ندارد.
در اینجا یک مثال روزمره وجود دارد که طرز استفاده از تب سنج جیوه ای زیر بغل را به نشان دادن تفاوت بین گرما و دما کمک می کند. یخ را در نظر بگیرید: وقتی نوشیدنی را با استفاده از یخ خنک می‌کنید، گرمای زیادی از نوشیدنی به داخل یخ می‌رود (بنابراین دمای نوشیدنی کاهش می‌یابد).
اما دمای یخ افزایش نمی‌یابد، در 0 درجه سانتیگراد باقی می‌ماند – گرما باعث شکسته شدن فعل و انفعالات بین مولکول‌های آب می‌شود تا یخ (در 0 درجه) ذوب شود و آب تشکیل شود (هنوز در 0 درجه). یخ و آب در دمای 0 درجه دارای دمای یکسان اما مقادیر بسیار متفاوتی از گرما هستند.
مقیاس های دما
در ایالات متحده، بیشتر روپوش پزشکی تهران برای استفاده روزمره بر حسب درجه فارنهایت کالیبره می شوند. بیشتر نقاط جهان دما را بر حسب درجه سانتیگراد اندازه گیری می کنند.
در یک نقطه از قرن هجدهم، نزدیک به 35 مقیاس درجه حرارت مختلف در حال استفاده بود! بسیاری از دانشمندان نیاز به ابداع یک مقیاس دمایی یکنواخت را احساس کردند که با پذیرش گسترده مواجه شود.
یکی از مقیاس های دماسنج جیوه ای قدیمی که با موفقیت روبرو شد مقیاس رومر بود که برای اولین بار در سال 1701 استفاده شد.
این مقیاس دما توسط اول کریستنسن رومر، ستاره شناس دانمارکی که بزرگترین ادعای شهرتش اندازه گیری سرعت نور در سال 1676 بود، اختراع شد.
نقطه جوش آب در 60 درجه و نقطه انجماد در 7.5 درجه.
کمترین دمایی که با مخلوط نمک و یخ می توانستید به دست آورید صفر درجه بود. از آنجایی که بیشتر مردم آن دوره زمانی چندان نگران الکل سفید و نمک نبودند، مقصد این مقیاس برای زباله‌دان تاریخ بود.
دانیل گابریل فارنهایت، فیزیکدان آلمانی، مقیاس جایگزینی را در سال 1724 منتشر کرد. او با وام گرفتن از کار رومر، 0 درجه فارنهایت را به عنوان پایین ترین دمایی که می توان با مخلوط نمک، یخ و کلرید آمونیوم به دست آورد، تعیین کرد.
- منابع:
- تبلیغات:
