تغذیه و غذا ماهی همانطور که متکالف و همکارانش تعیین کرده اند. نقش حیاتی در فعالیت های حفظ حیات حیوانات دارد.
شواهد حاکی از آن است که تنظیم مصرف غذا ماهی، مانند پستانداران، در مهره داران، از جمله برخی گونه های ماهی، به خوبی حفظ شده است.
بهینه سازی مصرف غذا ماهی می تواند منجر به افزایش رشد و ترکیب بدن، با افزایش راندمان تبدیل غذا و کاهش تلفات مواد مغذی شود که از اهداف اصلی در پرورش ماهی فشرده است.
شناخته شده است که مصرف غذا ماهی توسط فعل و انفعالات پیچیده بین مغز و عوامل هورمونی تنظیم کننده اشتها محیطی، از جمله آپلین تنظیم می شود.
همانطور که توسط Volkoff و همکاران نشان داده شده است، زمانی که مکانیسم های غدد درون ریز کنترل کننده مصرف غذا ماهی در ماهی درک شود.
نه تنها منجر به تغییرات صریح در موقعیت های نگهداری ماهی و رویکردهای تغذیه مانند دما و زمان تغذیه می شود، بلکه همچنین به توسعه رویه‌های جدید برای بهبود راندمان تبدیل غذا و همچنین رشد آبزی پروری کمک خواهد کرد.
در سال های گذشته توجه کمتری به آپلین در تنظیم مصرف غذا ماهی در مهره داران شده است. با نقش نامشخص خود در پستانداران به عنوان یک تنظیم کننده مصرف غذا ماهی، apelin مشخص شده است که در مهره دارانی مانند ماهی نقش اورکسیوژنیک دارد.
این به تنظیم چندین فعالیت بیولوژیکی در ماهی کمک می کند که مهمتر از همه شامل تنظیم مصرف غذا ماهی است.
هدف این بررسی دو چیز است. اولاً، برای بررسی پیشرفت‌های اخیر در درک خود از رفتار تغذیه، تمرکز بیشتر بر انتخاب رژیم غذایی و ترجیح ماهی و همچنین تجزیه و تحلیل تأثیر برخی از عوامل خارجی بر مصرف و رفتار غذا ماهی.
ثانیاً، ما اطلاعاتی را از مطالعات تحقیقاتی قبلی در مورد آپلین جمع‌آوری می‌کنیم و نقش خاص آن را در ماهی به عنوان هورمون تنظیم‌کننده اشتها دسته‌بندی می‌کنیم و شکاف‌هایی در دانش و جهت‌گیری‌ها برای تحقیقات آینده در مورد این موضوع مهم شناسایی می‌کنیم.
