در شلوغی و شلوغی امروز، تصور میان وعده خود بدون چای کیسه ای خارجی سخت است. طبخ آن آسان است، سریع طبخ می شود.
کافی است کیسه را در آب جوش بریزید، هر گونه افزودنی را بریزید – عسل، مربا، شکر و یک نوشیدنی معطر خوشمزه آماده است. لازم است با تاریخچه پیدایش آن آشنا شوید، با کسانی که می توانستند چای کیسه ای تهیه کنند، با مزایا و معایب آن.
کیسه های چای توسط توماس سالیوان انگلیسی در سال 1904 اختراع شد. او می خواست چای شل را برای چشیدن برای مشتریانش بفرستد.
او به این فکر افتاد که کیسه های ابریشمی جداگانه ای اختراع کند که در آن چای را برای آزمایش بسته بندی می کرد. گیرندگان متوجه نشدند که چه باید بکنند و بسته را مستقیماً داخل قوری گذاشتند. آنها بدون اینکه بدانند اولین چشنده نوشیدنی بسته بندی شده بودند.
از آن زمان، چیزهای زیادی تغییر کرده است – تولید، مواد بسته بندی. برای سرعت بخشیدن به فرآیند دم کردن، مواد خام شروع به آسیاب کردن کردند.
چای کیسه ای متعلق به دسته D است. این ضایعات حاصل از تولید چای برگ است. محصولات ارزان قیمت حاوی گرد و غبار هستند که تا حدی عطر و طعم برگها را ندارند.
بسیاری از تولیدکنندگان این کمبود را با افزودن طعم دهنده ها و عطرها جبران می کنند. سایر شرکت ها محصولات سالمی را حمل می کنند – تکه های میوه، توت های خشک، برگ نعناع. جوشکاری بر اساس اصل زیر به دو دسته بسته بندی و ورق تقسیم می شود:
مواد اولیه نیز همان مراحل تولید را طی می کنند. پژمردگی از بین بردن رطوبت است. پیچاندن – شکل دادن به برگ ها و از بین بردن سلول های آنها در غلتک. تخمیر – اکسیداسیون شیره سلولی، چای قهوه ای می شود، کلروفیل تلخ نمی شود، تلخی ظاهر می شود.
مرتب سازی بر اساس اندازه قوری برگ های خشک چای را روی یک الک قرار می دهند و از کیسه های چای برگ دار، برگ متوسط و کوچک استفاده می کنند.
نوشیدنی در کیسه ها در آخرین مرحله پردازش مواد خام به دست می آید.
انواع مختلفی از بسته بندی وجود دارد که محبوب ترین آنها مستطیل شکل با برچسب است. آنها یک یا دو دوربین و یک براکت فلزی دارند. تولید کنندگان بی پروا از چسب استفاده می کنند که طعم جوش را بدتر می کند.
فرآیند قرار دادن پودر در کیسه با استفاده از تجهیزات ویژه ای که در حالت اتوماتیک کار می کنند انجام می شود. برای حفظ خواص مفید بسته بندی، در اندازه های بزرگ ساخته می شوند.
